Sukces jednostek i społeczeństw zależy od ich wiedzy. Wskazówką do wiedzy wciąż jest czytanie. Wiele ludzi, choć umie czytać, nie czyta. Dlaczego? Ponieważ nawyk i potrzeba lektury muszą wykształcić się w dzieciństwie. Wspólne czytanie jest sposobem mądrego kontaktu z dzieckiem i wspaniałą metodą wychowawczą.
Autor: Jillian
Źródło: http://www.flickr.com
Aktualny świat jest dla dziecka niejednokrotnie ciężki i nieprzyjazny. Pośpiech i stres, brak czasu dla dziecka, ignorowanie jego potrzeb psychicznych, nadmiar mediów elektronicznych powodują, że coraz więcej dzieci ma kłopoty emocjonalne i coraz gorzej zna język. Dziecko, które nie ogarnia języka i ma znikomy zasób słów nie jest w stanie samodzielnie czytać, ponieważ jest to dla niego za trudne i zbyt nudne, zwłaszcza w dobie atrakcyjnej i nie wymagającej wysiłku telewizji. Język jest przy tym narzędziem myślenia, także matematycznego. W ten sposób koło się zamyka – słabo czytające dzieci jeszcze mniej czytają i coraz gorzej się kształcą. Co piąty nasz nastolatek – jest funkcjonalnym analfabetą.
Naukowcy i praktycy razem twierdzą, że czytanie potomkowi na głos naucza je języka i myślenia, rozwija pamięć i wyobraźnię, zapewnia wiedzę i wzorce dobrych zachowań, pogłębia samo uznanie. Czytanie noworodkowi stymuluje jego umysł i buduje skojarzenie czytania z przyjemnością, czytanie na głos kilkulatkowi umożliwia mu zrozumieć siebie i świat, wspólne czytanie z nastolatkiem pozwala utrzymać lub odbudować więź i pomaga mu w rozwiązaniu wielu problemów czasu dorastania. Także dzieci niepełnosprawne dzięki głośnemu czytaniu znacznie lepiej się rozwijają. Czytanie naucza dzieci rozróżniania dobra od zła i zachęca do namysłu nad konsekwencjami swoich słów i uczynków. Jest to bardzo ważne w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez agresywne modele masowej kultury i pogoń za majątkiem. Czy ważne jest, co czytamy dzieciom? Tak, gdyż przy wsparciu książek „wyposażamy” ich umysły i serca – wpływamy na ich język i wiedzę, rozumienie świata, rozwój zainteresowań, postawy i system wartości. Dlatego postarajmy się, aby w pokoiku naszego dziecka (przykładowe aranżacje: kliknij, a dowiesz się więcej) nie zabrakło półki na książki.
Przede wszystkim zwróćmy baczność, czy książka dla dziecka dobrana jest do wieku, poziomu dojrzałości emocjonalnej i wrażliwości potomka. Nie wzbudzajmy w dzieciach strachu i napięć. Równocześnie pamiętajmy, że gdy czytamy dziecku i odpowiadamy na jego pytania, może pojąć ono zapisy „dojrzalsze”, skierowane dla dzieci starszych nawet o dwa, trzy lata. I jeszcze jedno, zapoznawajmy się z książeczką przed podarowaniem jej brzdącowi. Starajmy się też kierować zasadą uczenia również w czasie poszukiwań zabawek dla naszej pociechy – przykładowo – .
